AAC

Wspomagające i Alternatywne Sposoby Komunikowania się (AAC) to formy komunikacji, które są inne niż język mówiony. Do komunikacji wykorzystywane są różne systemy:

• graficzne (rysunki, piktogramy, litery, zdjęcia)
• i motoryczne (znaki manualne, mimika, gesty).

Narzędzia dopasowywane są do wieku oraz możliwości motorycznych, poznawczych i językowych danej osoby. Do rozwiązań przygotowywanych z myślą o użytkownikach komunikujących się niewerbalnie należą na przykład: tablice komunikacyjne, historyjki społeczne, przewodniki. 

Jest to forma komunikacji skierowana do osób w każdym wieku, które z jakiejkolwiek przyczyny nie opanowały lub utraciły możliwość posługiwania się mową do komunikowania się w sposób zrozumiały dla wszystkich, np. osoby:

• z porażeniem mózgowym,
• z niepełnosprawnością intelektualną,
• z chorobami neurologicznymi (np. afazją, chorobą Parkinsona),
• w spektrum autyzmu.

To również metoda dla osób, które mają problemy z rozumieniem mowy.

Dla osób z ograniczonymi możliwościami ruchowymi oraz trudnościami w używaniu języka mówionego piktogramy służą jako alternatywna forma komunikacji. Dzięki nim osoby te mogą komunikować się z najbliższym otoczeniem.

Jeśli nie występują przeszkody fizjologiczne albo neurologiczne, wówczas komunikacja wizualna z wykorzystaniem piktogramów może być pomocna w pojawianiu się mowy.

W przypadku osób starszych, które cierpią na zaburzenia funkcji poznawczych (np. z powodu afazji, choroby Alzheimera itp.), z powodu których muszą korzystać ze wspomagających albo alternatywnych sposobów komunikacji, pomoce wizualne stosowanie są czasowo lub na stałe.

Informacje wizualne wspierają także inne grupy, np. turystów lub imigrantów, którzy nie znają języka danego kraju. Wtedy pomoce wizualne mogą pomóc w poruszaniu się w terenie oraz w komunikacji.

Wprowadzenie przewodników AAC to krok w stronę dostępności, który pozwala większej liczbie osób cieszyć się bogactwem historii i sztuki zgromadzonymi w wilanowskim pałacu.